تأثیر مساحت روشنه بر ویژگی های کمی گروه های زادآوری در تیپ انجیلی- ممرز (جنگل شصت کلاته)

روشنه، فضای باز شده ای است که در تاج پوشش جنگل در اثر افتادن یک یا چند درخت (وقوع طوفان، اتمام دیرزیستی) به وجود می آید. در این تحقیق به منظور بررسی میزان موفقیت زادآوری و مشخص کردن بهترین مساحت روشنه، ویژگیهای کمی گروه های زادآوری در طبقه های سطحی مختلف روشنه مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام این تحقیق تعداد 15 روشنه زادآوری در سه طبقه سطحی 50 تا 150 (کوچک)، 150 تا 300 (متوسط) و 300 تا 600 (بزرگ) مترمربع با 5 تکرار در هر طبقه انتخاب شد. در داخل هر روشنه به منظور اندازه گیری برخی ویژگیهای کمی گروه های زادآوری از پلات های 4 متر مربعی با فاصله 2 متری از هم در قالب یک طرح سیستماتیک ساده به صورت ترانسکت شمالی- جنوبی و ترانسکت شرقی- غربی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها در قالب طرح کاملاً تصادفی با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. به منظور مقایسه میانگین ها از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج نشان داد که در روشنه های بزرگ ارتفاع و میزان رشد طولی نوشاخه بهاره در مقایسه با روشنه های کوچک به طور معنی داری بیشتر است (0/05>p). همچنین مشخص شد که از لحاظ فراوانی نونهال و نهال در مترمربع، روشنه های متوسط در مقایسه با روشنه های بزرگ و کوچک از وضعیت مطلوب تری برخوردار هستند؛ به این صورت که بیشترین فراوانی نونهالها و نهالهای ممرز و انجیلی در روشنه های متوسط مشاهده شد. از این رو می توان چنین نتیجه گرفت که روشنه های متوسط (150 تا 300 مترمربع) مناسبترین روشنه برای استقرار نهال در برشهای تک گزینی می باشند.